Türkiye oligarşisi halklara karşı açtığı savaşı her geçen gün tırmandırmaktadır. Açık faşizmi ile sıkıştıkça toplumu teslim almak diz çökertmek için her türlü yöntemi kullanıyor. Milliyetçilik şovenizm, din, vatan edebiyatıyla tecavüz, taciz, katliam, soykırım ve linçleriyle saldırısını her geçen gün tırmandırıyor. Bu saldırının odağına Kürt halkını oturtmuş, Kürt halkı üzerinde her türlü alçaklığı uygulamaktan geri kalmıyor. Her alanda baskı terör, saldırı…

12 Eylül 1980 askeri faşist darbesi üzerinden tam 40 yıl geçti. Bu geçen 40 yıl Türkiye ve Kürdistan tarihinin en önemli süreçlerinden birini oluşturuyor ve bu süreç tüm uygulamalarıyla devam ediyor.

12 Eylül faşist askeri darbesinin Türkiye içi kadar bölgesel ve uluslararası mücadele ile de bağlantılıydı. 12 Eylül darbesi ABD’nin bölgesel ve küresel çıkarları için yapılmıştır. Doğu-Batı Bloklaşması temelinde ABD’nin Sovyetler Birliğine ve onun Ortadoğu üzerindeki etkisinin gelişme ihtimaline karşı ABD ve NATO çıkarlarını savunmak üzere gerçekleştirilen bir darbedir.  

Yükselen toplumsal muhalefet ve oligarşinin içine girdiği kriz, IMF reçeteleriyle uygulanmak istenen 24 Ocak kararları o koşullarda uygulanabilmesi için tüm toplumun baskı zor altına alınması gerekiyordu.

Yunanistan'ın Midilli Adası'nda bulunan Moria mülteci kampında çıkan yangından sonra binlerce kişi evsiz kaldı. Avrupa devletlerinin mülteci politikasını protesto eden binlerce kişi Almanya’nın birçok kentinde alanlara çıktı. ”Yerimiz var, Moria'dan Almanya'ya getirin-hemen şimdi, Sınırlara hayır, Sınır dışı kararlarına son" sloganları atan eylemciler, üzerinde "Tüm sığınmacı kamplarını kapatın", "Moria iyi değil", "Kampları boşaltın, hemen kabul edin", "Moria yanıyor hemen tahliye edin" ve "Yazıklar olsun Avrupa Birliği" yazılı pankart ve dövizler taşıdı.

İnsanlık tarihi, 'eski' ile 'yeni'nin çatışmasının ve bunları temsil eden sınıfların mücadelelerinin tarihidir. Bu tarih, eskinin varlığını sürdürmek için uyguladığı 'zor'un, yeniyi temsil eden bir başka 'zor'u doğurduğunu ve 'zor' ile ayakta duran toplumsal sistemlerin yine 'zor' ile yıkıldığını gösteren örneklerle doludur. Bir başka deyişle, tarih boyunca egemen sınıfların kullandığı şiddet, ezilenlerin şiddetini zorunlu kılmış ve karşı-devrimci şiddetle ayakta duran sistemler, devrimci şiddetle yıkılmıştır.

Yöntem olarak şiddet, onu kullananların elinde şekillenmiş, kullanılış biçimlerinden hedeflerine, amaçlarından sonuçlarına kadar bir dizi farklılık şiddetin sınıfsal içeriğini belirlemiştir. Ezenlerin şiddetiyle ezilenlerin şiddeti arasındaki temel ayrım, şiddetin bu sınıfsal içeriğinde saklıdır.

Bu tokat ezen sömürgeci ulusun, faşist iktidarın Kürde, emekçilere tüm muhalifleredir. Sömürgeci faşist rejimin kendi varlığını sürdürmek için körüklediği ve karakterinin en belirgin özeliğidir ırkçılık. Yoksa sorun hasta kafaların veya ırkçılığı kendine misyon edinmişlerin kendisi değil, onu yaratan besleyen sistemdir.

Bu faşist ırkçı saldırılar ne ilk nede son olacaktır. Bugüne kadar onlarcası, yüzlercesi daha insanlık dışı şekillerde yaşandı ve buna karşı tepkiler ne hikmetse 2 günde söndü. Bir, iki, bağırdım, sustum, bitti... Bağırdında nereye bağırdın, kim duydu seni? Bu neyi değiştirdi?